Biografija:
Milena Zlateska, djevojačko prezime Dojčinoska, od oca Vukašina i majke Vladine, rođena je 3. siječnja 1964. godine u Makedonskom Brodu u Republici Makedoniji, gdje je završila osnovno i srednje obrazovanje – opću gimnaziju. Ekonomski fakultet (Poslovna informatika) diplomirala je u Prilepu na Sveučilištu „Sv. Kliment Ohrid¬ski“ iz Bitole i stekla zvanje diplomiranog ekonomista. S roditeljima i svojim bratom Mitkom živjela je sve do dolaska u Republiku Hrvatsku, 5. ožujka 1992. godine, gdje je dovodi neizmjerna ljubav prema svojem suprugu Ratku Zlateskom koji je već živio i radio u Puli. Zajedno imaju tri prekrasne kćeri, Mihaelu, Marinelu i Magdalenu. Kako i sama kaže, sav svoj život posvetila je njima poklanjajući im svu svoju ljubav. Od tada pa sve do danas živi i radi u Puli. Od samoga početka aktivno sudjeluje u radu makedonskih asocijacija u Puli, gdje je nekoliko mandata bila blagajnica MPCO-a „Sv. Joakim Osogovski“ i dopisnica „Makedonskog glasa“. Nekoliko godina bila je administrativna tajnica i članica u Vijeću makedonske nacionalne manjine Grada Pule i tajnica MKD IŽ „Sv. Kiril i Metodij“ iz Pule, a danas je potpredsjednica Društva i članica Upravnog odbora Zajednice Makedonaca u Republici Hrvatskoj, kako i članica Vijeća makedonske nacionalne manjine Grada Pule i Istarske županije, članica je i Hrvatskog književnog društva u Rijeci. Poeziju piše još iz srednjoškolskih dana, no do sada je izdala deset pjesama u zbirci pjesama „Izbor pjesama makedonskih autora iz Hrvatske“. Dvije samostalne zbirke „Ognjište“ i „Oda ljubavi“, a „Čuvari duše“ zapravo je samo nastavak prvoj i drugoj zbirci. Zbornici: VII i XI Rešetaračko proljeće KLD Rešetari 2015, 2018; Milenium stih – poetski maraton „Riječi iznad svega“ Zadar 2017 i 2018; 10. godina Hrvatsko književno društvo Rijeka „Književno pero“ 2017; „S ljubavlju ženama“ HKD ogranak Zagreb 2018; HKD ogranak Zadar 2018; 3.Međunarodne poetske olimpijade Maribor 2018; „Zagreb na dlanu“ 2018, „Slavonija na dlanu”2018, “Dubrovnik na dlanu“2018, “Svim na zemlji mir veselja”2018 , “Antologija 3” 2019,”Valentinovo”2019, Kultura snova iz Zagreba; Pjesnička manifestacija „Gordana Koceva“ Štip 2018.Diplomu za najbolju lirsku pjesmu; Treći međunarodni susreti autora na Uni “Una stihom zagrljena“ Bihać 2018; Almanah četvrta poezije stenka „Žamor reći“ Beograd 2018. Zahvalnice: MKD „Braća Miladinovci“ Osijek 2015 i 2018; Zajednica Makedonaca u R.Hrvatskoj za nesebično zalaganje, doprinos i afirmacija ZMRH; Udruga kniževnih stvaralaca Riječi iznad svega Zadar 2017 i 2018; Hrvatsko književno društvo Rijeka „Dani prijatelja knjige“ 2017 i 2018; HKD ogranak Zagreb “S ljubavlju ženama”2018,2019; Pjesnička manifestacija „Gordana Koceva“ Štip 2018. i još dosta zahvalnice i nagrade od drugih zajednica i društva gdje je Milena Zlateska prestavljala sebe i MKD IŽ „Sv.Kiril i Metodij“ Pule kako voditeljica Literalne sekcije. S dušom i srcem prezentirala svoj makedonski jezik i kulturu i s pravom može se reči ambasador makedonskog jezika i kulture ne samo u R.Hrvatskoj nego i šire.
***
IDEALI
U plamenu nestali su svi
ideali i snovi,
sva ta sila onog vremena.
S dimom nestale su
i te oči,
taj pogled
izgorio je s vatrom.
Taj žar ljubavi
doveo te do pepela .
Digni se !
Taj žar što tinja
u dubokom pepelu
može se razgorjeti.
Svi požari nastaju od jedne iskre.
Probudi se!
Žar ljubavi
u svitanju nek se zapali,
ideali i snovi
sa Suncem rađaju se.
***
ИДЕИ
Во пламенот ги снема сите
идеи и соништа,
сета таа сила на она време.
Со чадот ги снема
и тие очи,
тој поглед
изгоре со огнот.
Тој жар на љубовта
те доведе до пепел.
Дигни се!
Тој жар што тиња
во длабокиот пепел
може да се разгори.
Сите пожари настануваат од една искра.
Разбуди се!
Жарот на љубовта
во зората нека се запали,
идеите и соништата
со Сонцето се раѓаат.
***
TAMA
Gledam te u tami,
čujem te u tišini,
koračaš prema meni bezčujno.
U mraku
vidim tvoju sjenu,
čujem tvoj glas
odjekuje u praznoj sobi!
Tražim te u snu,
koračam puteljkom provalije
tvoj zvuk mami me,
a krevet prazan.
Ostala sam sanjati,
da te gledam u tami,
da se budim
s tvojim glasom.
***
ТЕМНИНА
Те гледам во темнината,
те слушам во тишината
чекориш према мене безчујно.
Во мракот
твојата сенка ја гледам,
го слушам твојот глас
одекнува во празната соба!
Те барам во сонот,
чекорам по патеката на провалијата
звукот твој ме мами,
а креветот празен.
Останав да сонувам,
да те гледам во темнината,
да се будам
со твојот глас.
***
SUHA RUŽA
Kradeš mi riječi,
kradeš mi pogled
i srce ukrao si mi,
moju dušu
i ruže
u rukama ti se suše
od velike ljubavi.
Što sa mnom,
kad se izgubi
taj sjaj u tvojim očima?
Nek živim nijema,
slijepa bez pogleda
i bez srca na životu biti ću,
bez duše moje
samo da osjetim
taj sjaj u tvojim očima
i miris suhe ruže.
***
СУВА РУЖА
Ми го крадеш зборот,
ми го крадеш погледот
и срцето ми го украде,
душата моја
и ружите
в раце ти се сушат
од големата љубов.
Што со мене
кога ќе се загуби
тој сјај во твоите очи?
Нека живеам нема,
слепа без поглед
и без срце на живот ќе бидам,
без мојата душа,
само да го почуствувам
тој сјај во твоите очи
и мирисот на сувата ружа.
***
SAN OVE VEČERI
Večeras želim imati krila,
da postanem ptica,
makar jedan mali slavuj,
da zapjevam ispred vrata, na stolu,
u mom domu.
Da doletim do neviđenog groba
sveću da zapalim, molitvu da izmolim,
u taj snijeg da zakoračam
sa križom u rukama blagoslov da primim.
Došao je taj tren!
U snu duboko propala sam.
Potekle su vode
donijele su nabesni šapat.
Čula sam sve spomene,
vidjela sam sva vremena.
U tom trenu, izgubljena u neviđenoj tuzi,
u suzama vratilo se vrijeme!
San, pjesmu i tugu je doneo,
stol i groblje,
u svoj dom ušla sam,
sve u taj jedan tren!
U duši sve se slilo,
poteklo je kao rijeka,
u srcu zabio se nož!
Večer je propala u snu,
prošla vemena uzela su me,
odnjela su sve sa sobom.
Sanjar sam ovog vremena,
ptica bez krila i slavuj bez pjesme
sama u svom snu.
***
СОНОТ НА ОВАА ВЕЧЕР
Вечерва сакам да имам крила,
да станам птица,
макар едно мало славејче,
да запеам пред вратата, на трпезата,
во домот мој.
Да долетам до гробот невиден,
свеќа да запалам, молитва да измолам,
во тој снег да зачекорам
со крстот в рака благослов да примама.
Дојде тој миг!
Во сонот длабоко пропаднав.
Потекоа водите,
го донесоа небесниот шепот.
Ги слушнав сите спомени,
ги видов сите времиња.
Во тој миг, изгубена во невидена тага,
во солзи се врати времето!
Сонот, песната и тагата ги донесе,
трпезата и гробиштата,
во домот свој влегов,
се во тој еден миг!
Во душата се се слеа
потече како река,
в срце се закопа нош!.
Вечерва пропадна во сонот,
времињата минати ме зедоа,
однесоа се со себе.
Сањар сум на ова време
птица без крила и славеј без песна,
сама во својот сон.
***
MOJ DOM
Odjednom
noge nisu hodale,
nisu mogle
tijelo držati.
U bolnom grču
savila sam se,
ni suze
nisu pekle,
niti je
duša boljela
sve dok
se nisam
doma vratila.
Potekle su suze
kao iz izvora,
osjetila sam
bol u duši
i u srcu mom.
Nije to više
moj dom.
***
МОЈ ДОМ
Одеднуш
нозете не одеа,
не можеа
телото да го држат.
Во болен грч
се свиткав,
ни солзите
не печеа,
нити душата болеше,
се додека
не се вратив дома.
Потекоја солзите
како од извор,
почуствував
болка во душата
и во срцето мое.
Не е тоа више
мој дом.